قسم به قلم و سطرهایش آن هنگامی که می اندیشد نه آن هنگام که بی مهابا ساخته ذهنیت ها و خیالهای واهی خود را می نویسد.
به گزارش راه اترک، قلمی که بدون اندیشه بنویسد، بدون منطق بنویسد، ظالم است و قلمی که بیاندیشد و ننویسد به آن ظلم شده است. افرادی که قلم دارند و نمی نویسند..ظلم کرده اند.
قلم درغایت خود اندیشه ای دارد که در فکر نویسنده می چرخد و می نویسد، گاهی یک نوشته آنچنان تاثیرگذار است که انسانی را از مرگ نجات می دهد و گاهی هم عالمی را به خسران می کشاند و فرقی نمی کند علمی باشد یا فرهنگی،یا هر نوشته ای دیگری ، مهم آن است که چه می نویسد، آیا می تواند هدایتگر باشد ،می تواند راه را به آدمی نشان دهد یا خودش و خوانندگانش را گمراه می کند.
قلم باید هدایتگر باشد
هدایتگر بودن ،جایگاهی والایی است که دست یابی به آن سخت است ولی با این حال نباید ترسید، آدمی باید بیاندیشد و بنویسد، تا فردایش را رقم بزند. ساخت آینده ای که در گرو گذشتن از امروز برای فردایی بهتر است، درگرو بهره گیری از صاحب اصلی قلم است، مالکی که به قلم قسم خورد و نوشتن را برای روشنگری و هدایت مردم قرار داد.
این خواننده است که باید بخواند و این سوال را در ذهن خود متواتر بپرسد که این قلم برای چه برخواسته است تا اسیر زرق و برق قلمها و نوشته هایی که آدمی با خواندنش و دیدن ظاهر شسته و رفته آن مجذوب شده و صداقت آن را تایید می کند نشود.
انتخاب سخت است، آدمی بعضی مواقع نمی داند در پسا پرده این نوشته چه انگیزه شومی قرار دارد.اما آنچه دیگر دغدغه است، دیده شدن نویسنده است، نویسندگانی که این روزها در پیچ و خم اقتصادی انتشار" کتاب" یا دغدغه خوانده شدنش، اندیشه خود را فراموش کرده اند و برخی آثار خود را در گنجینه نگه می دارند و بسیاری با حفظ نام خود آن را فروخته اند.
نویسندگانی که با اندیشه نوشتند و بندگی خدایی که به قلم آنها قسم خورده است را کردند، نه اینکه به او بگویند بنویس و بنویسد.
قلمی که نیاندیشد و جاهلانه حرفی به زبان بیاورد، شیاد است. شیادی که ذهن مردم را به غارت می برد.
قسم به قلم هنگامی که می اندیشد..
انتهای پیام/